درمان خودشیفتگی از نگاه دکتر میثم شکری ساز

به گفته دکتر میثم شکری ساز درمان خودشیفتگی، به کمک روانشناس قابل انجام است. خودشیفتگی می تواند به عنوان یک اختلال روانی و شخصیتی شناخته شود. افرادی که مبتلا به این اختلال شخصیتی هستند؛ خود را مهم تر از دیگران تصور می کنند. افراد npd  خود را مهم تر و قدرتمند تر دانسته و تصور می کنند لایق توجه بیشتری می باشند. از آن جایی که این افراد خود را برتر از دیگران می پندارند؛ چندان به نظرات دیگران توجه نکرده و تصور می کنند نظر خودشان نسبت به نظر دیگران، همیشه اولویت دارد. افراد مبتلا به این اختلال شخصیتی، گاهی با دیگران با غرور و تکبر برخورد کرده و برای هر کاری که می کنند انتظار تشویق و تحسین دیگران را دارند. به خود شیفتگی نارسیسم نیز گفته می شود. این اسم برگرفته از مردی به نام نارسیس است که وقتی تصویر خودش را در آب دید؛ خواست به درون آب بپرد و تصویر خودش را بگیرد اما غرق شد.

 چرا باید اقدام به درمان خودشیفتگی کرد؟

از دید دکتر میثم شکری ساز خودشیفتگی، مانند سایر اختلال های شخصیتی انواع و سطوح مختلفی دارد. ممکن است میزان کمی از خودشیفتگی در اکثر انسان ها وجود داشته باشد. گاهی در بین بعضی از افراد، میزان خودشیفتگی می تواند تا حدی زیاد باشد که، نیاز به درمان احساس شود. اختلال های شخصیتی، اگر درمان نشوند برای خود فرد و روابط او با دیگران بسیار آسیب زننده هستند. علاوه بر این که خود فرد آسیب می بیند؛ اطرافیان او نیز دچار آسیب جدی می شوند. کسانی که می خواهند اقدام به درمان خودشیفتگی کنند؛ ابتدا باید متوجه شوند که به این اختلال شخصیتی مبتلا هستند. خیلی از افرادی که به اختلال های شخصیتی مبتلا می شوند یا مبتلا هستند؛ در مرحله اول این ویژگی خود را به طور قوی انکار می کنند. از آن جایی که انکار رخ می دهد؛ نمی‌ خواهند اقدام به درمان اختلال شخصیتی خود کنند. برای داشتن زندگی بهتر باید این اختلال را شناسایی کرده و اقدام به درمان آن کرد.

 تست خودشیفتگی

طبق صحبت های دکتر میثم شکری ساز قبل از این که نیاز به درمان خودشیفتگی باشد؛ باید این پدیده در افراد تشخیص داده شود.‌ روانشناس ها از طریق یکی سری از نشانه ها، می توانند متوجه شوند که آیا فرد به اختلال خودشیفتگی، مبتلا هست یا این که مشکل دیگری دارد. روانشناس ها معمولا برای این که روال کاری منظمی داشته باشند؛ به جز صحبت کردن با مراجعین خود تست هایی را طراحی کردند. به کمک تست خودشیفتگی می توان تشخیص داد که آیا فرد مبتلا به نارسیسم حاد می باشد یا نه. این تست ها معمولا یک سری از سوالات در مورد ویژگی های فردی هستند. ممکن است روانشناس های مختلف به شیوه های گوناگونی، این سوال ها را مطرح کرده اما در نهایت همه آن سوال ها، به  تشخیص خودشیفتگی کمک می کنند.

 نشانه های خودشیفتگی

در این قسمت به بررسی نشانه ‌های نارسیسم که از طریق تست خودشیفتگی قابل تشخیص است؛ می‌ پردازیم. نشانه‌ های خودشیفتگی، انواع و اقسام مختلفی داشته و مقدار هر یک از آن ها می ‌تواند با توجه به شخصیت افراد در آن ها متفاوت باشد. روانشناس ها به کمک بررسی همین نشانه‌ ها تشخیص می‌ دهند که فرد به نارسیسم مبتلا می باشد. یکی از بارز ترین نشانه ‌های افراد خودشیفته این است که معمولاً صحبت ‌های یک طرفه دارند. همیشه مسیر صحبت را خودشان مدیریت کرده و می‌ خواهند حرف ‌ها به گونه‌ ای پیش برود که مد نظر آن ها ‌باشد. این افراد، معمولاً حرف‌ های دیگران را نقض می‌ کنند یا چندان به آن ها اهمیتی نمی‌ دهند.

 خود محوری در افراد خودشیفته

 از دیدگاه دکتر میثم شکری ساز نشانه ‌های افراد خودشیفته این است که بیشتر صحبت‌ های آن ها، حول محور من می‌ چرخد. یعنی دوست دارند در مکالماتشان بیشتر در خصوص علایق شخصی، کار های روزمره و هر چیزی که طبق علاقه آن ها می باشد؛ صحبت کنند. از دیگر ویژگی ‌های افراد خودشیفته که باعث می ‌شود حتماً نیاز به درمان خودشیفتگی داشته باشند؛ این است که چندان به قوانین اهمیتی نمی ‌دهند. آن ها می‌ خواهند دیگران قوانین را رعایت کنند؛ اما اگر خودشان قوانین را رعایت نکردند چندان برایشان مشکلی ندارد. از دیگر نشانه ‌های افراد خودشیفته این است که همیشه حق را به خود می ‌دهند و اگر مشکلی پیش بیاید دیگران را مقصر می‌ دانند. آن ها معمولاً زمانی که با مخالفت دیگران مواجه می‌ شوند سریع عصبانی شده و مسبب عصبانیت خود را فرد مقابلشان می‌ دانند.

 تکنیک هایی برای درمان قطعی خودشیفتگی

بر باور دکتر میثم شکری ساز بعد از تشخیص نارسیسم به کمک تست خودشیفتگی، می توان از تکنیک‌ های مختلفی برای درمان خودشیفتگی استفاده کرد. روانشناس ها پس از این که تشخیص دادند آیا فرد به خودشیفتگی مبتلا هست یا نه می‌ توانند به کمک این تکنیک‌ ها اقدام به درمان این مشکل شخصیتی کنند. ممکن است هر فرد، به کمک یک روش این اختلال شخصیتی را در خود برطرف کند.  مهم‌ ترین نکته برای این که فرد بتواند خودشیفتگی خود را برطرف کند این است که قبول کند این مشکل را دارد. متاسفانه بیشتر افرادی که مبتلا به خودشیفتگی هستند؛ این مسئله را باور نکرده و قبول نمی‌ کنند. در نتیجه این افراد در مقابل درمان و بهبود پیدا کردن از نظر شخصیتی مقاومت می‌ کنند. اگر آن ها بپذیرند با این مشکل مواجه هستند؛ می ‌توانند گام ‌های مثبتی در راستای بهبود شخصیت خود بردارند.

 تمرین همدلی

یکی از مهم ترین کارهایی که برای درمان قطعی خودشیفتگی می ‌توان انجام داد؛ تمرین همدلی می‌ باشد. همدلی کردن اصولا در افرادی که خودشیفتگی شدید دارند؛ کمتر دیده می ‌شود. با تمرین و همدلی، می ‌توان درجات خودشیفتگی را کاهش داده و به وضعیت مطلوب ‌تری از نظر شخصیتی دست پیدا کرد. برای این که بتوانید همدلی خود با دیگران را افزایش دهید باید از دید آن ها به موضوعات مختلف نگاه کنید. باید درک کنید افراد با توجه به گذشته ‌های متفاوت و موقعیت‌ های گوناگونی که در زندگی داشتند؛ از زاویه دید های مختلفی ممکن است به موضوعات مشترک نگاه کنند. گاهی باید خود را به جای آن ها گذاشته و سعی کنید از زاویه دید آن ها به موضوع نگاه کنید. این مسئله می ‌تواند تا حد زیادی به شما کمک کند تا با آن ها همدلی کنید. همچنین باید توجه داشته باشید که آدم‌ ها گذشته ها و همچنین توانایی متفاوتی داشته و همه با هم یکسان نیستند.

این مطلب ادامه دارد…